BC inside’82 gaat voor Amsterdam!

Geplaatst op door

De Baarnse Badminton club BC inside ’82, gaat met een groote groep de uitdaging aan om de halve marathon van Amsterdam te rennen in 2016!

LSDR is bijzonder trots om deze groep te mogen begeleiden. De eerste training heeft reeds plaatsgevonden. Elke deelnemen krijg voor de komende periode een persoonlijk schema waar ze mee op kunnen bouwen. 12 weken voor de start word er een nieuw schema gemaakt op het nivo van iedereen persoonlijk.

Natuurlijk wordt er ook geleerd om techniesch goed te bewegen zodat de blessures weg blijven.

LSDR wenst BC inside ’82 veel succes en vooral veel plezier.

Hans loopt Amsterdam

Geplaatst op door

​​​​​​​Baarnsche Courant, vrijdag 24 oktober 2014.

BAARNAAR HANS SCHOTBORGH OVER ZIJN EERSTE MARATHON

Droom komt uit in Amsterdam

Wat ik iedereen zou wensen? Een marathon lopen! Dat concludeert Hans Schotborgh na het lopen van zijn eerste marathon. Dat gebeurde in Amsterdam op 19 oktober 2014. Die indrukwekkende ervaring deelt hij met de lezers van de Baarnsche Courant in dit verslag. Het begon ook allemaal met een advertentie in deze krant.

Het is ongelofelijk wat een sensatie dat is als je die ervaring kan en mag beleven. Neem bijvoorbeeld de marathon van Amsterdam. Wachten voor je kunt starten met gelijkgestemde mensen die in duizend verschillende talen met elkaar spreken, de overweldigende ervaring in het Olympisch stadion waar je volop de tijd krijgt intens te genieten van de omgeving en de toeschouwers, dan weer het luide geroep en geklap van de mensen langs het parcours of, ietsje later, de oorverdovende stilte terwijl je met honderden lopers zonder publiek een stukje loopt en dan echt helemaal niets hoort! Het is haast niet met een pen te beschrijven, zo mooi. Zo indrukwekkend.
En wat te denken van het volop genieten. Van het lopen zelf natuurlijk: “yes, ik doe nu de marathon”, van het publiek, aangemoedigd worden, uitdagen met ‘high fives’ geven, duim opsteken en zwaaien. Maar uiteindelijk ook de binnenkomst, na ruim 4 uur emotioneel genieten van alles wat er is gebeurd, weer terug in het Olympisch Stadion. Geweldig! Ook bijzonder: langs de Amstel vanuit Ouderkerk weer terug naar Amsterdam op exact de helft, poortje 21,1 kilometer, was er een dubbel gevoel. Yes, ik ben op de helft!! Nog maar 21 te gaan. Maar ook, o jee, het is al weer voor de helft over, de tijd vliegt voorbij!

Spanning
Enkele jaren geleden startte ik met hardlopen. Een advertentie in de Baarnsche Courant riep op voor een cursus 6 keer hardlopen. Ach, kan ik wel eens proberen. Na die cursus stop ik gewoon weer. Hardlopen was niet mijn ding, dacht ik. Het liep even anders. Ik bleef en stelde na een tijdje gekscherend en dollend de vraag aan mijn ‘loopmeester’: “Wanneer ga ik de marathon lopen?”. Hij keek me van top tot teen aan, dacht even na en zei bloedserieus: “Je zou er best wel eens klaar voor kunnen zijn na een jaartje of vijf.” Ik geloofde er geen snars van. Ik, die nooit had hardgelopen en er bovendien een broertje dood aan had, zou zo’n prestatie kunnen neerzetten. No way sir!

Niets is minder waar gebleken. Zondag, 19 oktober was de grote dag! Na 12 weken, onder deskundige begeleiding intensief trainen, mocht ik los. 4086 minuten en zo ongeveer rennen van Utrecht naar Parijs zaten er als training op. Nu moest het gebeuren. Nu ging het gebeuren! De laatste uren ervoor nam voor mij de spanning toe. Niet voor het lopen, nee. Ik had alle vertrouwen dat dat goed zou gaan. Nee ik was bang dat ik wat zou vergeten of te laat zou verschijnen. Twee wekkers werden op 6.00 gezet, ruim op tijd, en mijn loopschoenen trok ik alvast aan. Kon ik die niet vergeten.

Ongelofelijke mazzel
Ik mag wel stellen dat ik een ongelofelijke mazzel heb. Allereerst heb ik een omgeving gehad, waarin ik optimaal kon trainen. Mijn gezin heeft veel te verduren gehad, maar ze hebben me altijd gesteund en volop de ruimte gegeven mij voor te bereiden. Heel bijzonder is de begeleiding van mijn looptrainer Willem de Ruijter van Loopschool de Ruijter (LSDR). Hij heeft mij met raad en daad bijgestaan en helemaal klaargestoomd voor dit grote avontuur. En hoe! Maar ook super blij ben ik met mijn loopgroep van LSDR! Wat een aanmoedigingen en ondersteuning heb ik van hen gekregen. Deze hechte groep bestaat uit zeer bijzondere mensen. Wat te denken van samen trainen, ervaringen uitwisselen, op het parcours aanmoedigen en mee fietsen, direct na binnenkomst een gelukstelefoontje plegen en mooie berichten op de Whatsapp. Iedereen leefde volop met mij mee. In de voorbereiding, tijdens het lopen en achteraf. Allemaal geweldig. Ik ben enorm blij met deze loopgroep die mij zo ver gebracht heeft.

Een marathon beleven wens ik iedereen. Misschien in het begin langs het parcours. De helden aanmoedigen en zo het feest meebeleven is al schitterend. Maar als het even kan en je in de gelegenheid bent of kunt komen, ga er dan voor, op het parcours! Het is zo’n unieke en schitterende mooie ervaring die ik iedereen toewens, en die je je hele leven bijblijft. In de voorbereiding weet ik een top-loopmeester voor je en een groep waar je je thuis zult voelen: Willem de Ruijter bij LSDR (www.lsdr.nl). Of je nu in 12 weken fit wilt worden, ambities hebt om 5 kilometers te kunnen hardlopen of nog veel verder wilt gaan. Het kan daar allemaal. Hopelijk geldt hetzelfde voor jou als bij een loopster die op haar shirtje had staan: “If you dare to dream to run the marathon, you can do it!”. Hans Schotborgh, 1e marathon, Amsterdam 19 okt 2014, 4:21:15.

Techniek van het hardlopen.

Geplaatst op door

Lekker door het zand rennen.

Techniek van het hardlopen. (na Proloop jaargang 14)

In de jaren 80 van de vorige eeuw was de aandacht voor techniek ook bij de atletiek club praktisch niet aanwezig of men deed vrij traditionele oefeningen als skippings, triplings en hakkenbillen waarvan dan blijkbaar werd verondersteld dat je techniek daar beter van werd. niemand vertelde je echter hoe je moest hardlopen. Dat overkwam ook mij toen ik in 2005 begon bij de atletiekclub. Hoe is dat nu?

Als hardlooptrainer probeer ik zo deskundig mogelijk te zijn, niet alleen op het terrein van trainingsleer, maar ook op dat van de looptechniek. Een verschil tussen nu en pakweg 25 jaar geleden is dat een goede looptechniek nu belangrijker gevonden wordt ten opzichte van andere trainbare facetten, zoals conditie of spierkracht. Van grote invloed zijn in 2002 de publicaties geweest van Frans Bosch en Henk klomp (BK), evenals die van Nicholas Romanov (Pose) en de discussies die deze opleverde.

In de vorige eeuw liepen we echter nog onder de rook van de naoorlogse stelling van sport-arts en atletiek trainer Ernst van Aken dat orgaankracht, conditie en mentaliteit doorslag gevend zijn voor prestatie en dat het effect van techniek beperkt is.

Er werd toen ook gedacht dat looptechniek iets persoonlijks, een natuurlijk ritme was waar je niet straffeloos aan kon ontkomen.

De norm.
De misleidende gedachte waar ik zelf ook nog mee te maken kreeg toen ik begon met hardlopen was dat men als norm was gaan hanteren hoe het er bij de meeste mensen uitziet. Men zag dat pakweg 80% van de trimmers op hiel landde en concludeerde men dat dat de juiste techniek moest zijn en dat hardloop schoenen zo moesten worden ontworpen dat de schokken van de hiellanding voldoende werden opgevangen.

Hiellanding kwam uit het niets.
Het landen op de hiel word merkwaardig genoeg terug gevoerd op de Finse lopers die in de jaren 20 trainden onder Lauri Pihkala zoals b.v. Paavo Nurmi. Zij zouden bewust de “ hiel -teen-methode “ hebben toegepast waarbij het lichaamsgewicht bewust en nogal kunstmatig werd opgevangen op de hiel, waarvan voor de landing het been volledig word gestrekt en daarna de voet volledig werd afgewikkeld tot de tenen. Uit historische bronnen blijkt echter helemaal niet dat Pihkala dit propageerde.
Wat wel uit de bronnen spreekt is dat hij tegenstander was van de orthodoxe leer van hoge-tenen loop(die het lopen op de hiel bijna als een misdaad beschouwde) en veel meer zag in een ontspannen landing min of meer op de hele (platte) voet.

Hiellanding is “ uit” voorvoet is “in”
Er zijn belangrijke stappen gemaakt. Een van de verdiensten van Pose en BK is dat deze techniek opvattingen aan het begin van de 21 e eeuw radicaal korte metten gemaakt hebben met de genoemde onhoudbare strek en hiel theorieen (al kun je op de trainingsvelden nog dagelijks atleten, trainers, toeschouwers treffen die zich in de luren laten leggen). Bovendien zijn er nog maar weinig moderne publicaties die een hiellanding propageren. Meestal wordt een middevoetslanding of een voorvoetslanding waarbij de hak snel contact maakt met de grond (pose en low impact) gepropagandeerd. Er zijn wel verschillen in nadruk op een bepaald aspect. Van romp en arm houding tot de positie van het hoofd. Ook wordt het trainen van de pasfrequentie steeds meer gezien als nuttig.

Low impact running als basis.
In alles wat er word onderzocht zit wel een positieve kant al is het maar om te ontdekken dat iets niet zo is. Zo heb ik de afgelopen jaren veel wetenschappelijke stukken gelezen en toegepast en ben gekomen tot een basis voor goed lopen.
Wat in deze tijd extra moeilijk is gezien het nivo van alle publicaties in vergelijking tot boeken uit het verleden. Ik ben beinvloed door B&K, Pose en Chi running en heb daar de goede en volgens mij beste dingen uitgehaald om te komen tot een techniek die iedereen kan leren en uitvoeren Het Low impact running moet worden gezien als een Natural running principe (lopen op de bloote voet). belangrijk zijn hierbij romp stabiliteit arm inzet paslengte kniehef en voorspanning in het lichaam maar ontspanning in het bovenlijf. Uit de praktijk van mijn loopschool blijkt dat vele baat hebben bij deze vorm van hardlopen. Niet alleen dat men harder maar vooral makkelijker en blessure vrij loopt.

Voor wie zich deze blessure arme techniek eigen wil maken zijn er trainingen te volgen zowel voor gevorderde al starters. leer de basis van het Low impact running. kijk voor meer informatie op www.lsdr.nl of stuur een mail naar info@lsdr.nl