Techniek van het hardlopen.

Lekker door het zand rennen.

Techniek van het hardlopen. (na Proloop jaargang 14)

In de jaren 80 van de vorige eeuw was de aandacht voor techniek ook bij de atletiek club praktisch niet aanwezig of men deed vrij traditionele oefeningen als skippings, triplings en hakkenbillen waarvan dan blijkbaar werd verondersteld dat je techniek daar beter van werd. niemand vertelde je echter hoe je moest hardlopen. Dat overkwam ook mij toen ik in 2005 begon bij de atletiekclub. Hoe is dat nu?

Als hardlooptrainer probeer ik zo deskundig mogelijk te zijn, niet alleen op het terrein van trainingsleer, maar ook op dat van de looptechniek. Een verschil tussen nu en pakweg 25 jaar geleden is dat een goede looptechniek nu belangrijker gevonden wordt ten opzichte van andere trainbare facetten, zoals conditie of spierkracht. Van grote invloed zijn in 2002 de publicaties geweest van Frans Bosch en Henk klomp (BK), evenals die van Nicholas Romanov (Pose) en de discussies die deze opleverde.

In de vorige eeuw liepen we echter nog onder de rook van de naoorlogse stelling van sport-arts en atletiek trainer Ernst van Aken dat orgaankracht, conditie en mentaliteit doorslag gevend zijn voor prestatie en dat het effect van techniek beperkt is.Er werd toen ook gedacht dat looptechniek iets persoonlijks, een natuurlijk ritme was waar je niet straffeloos aan kon ontkomen.

De norm.
De misleidende gedachte waar ik zelf ook nog mee te maken kreeg toen ik begon met hardlopen was dat men als norm was gaan hanteren hoe het er bij de meeste mensen uitziet. Men zag dat pakweg 80% van de trimmers op hiel landde en concludeerde men dat dat de juiste techniek moest zijn en dat hardloop schoenen zo moesten worden ontworpen dat de schokken van de hiellanding voldoende werden opgevangen.

Hiellanding kwam uit het niets.
Het landen op de hiel word merkwaardig genoeg terug gevoerd op de Finse lopers die in de jaren 20 trainden onder Lauri Pihkala zoals b.v. Paavo Nurmi. Zij zouden bewust de “ hiel -teen-methode “ hebben toegepast waarbij het lichaamsgewicht bewust en nogal kunstmatig werd opgevangen op de hiel, waarvan voor de landing het been volledig word gestrekt en daarna de voet volledig werd afgewikkeld tot de tenen. Uit historische bronnen blijkt echter helemaal niet dat Pihkala dit propageerde.
Wat wel uit de bronnen spreekt is dat hij tegenstander was van de orthodoxe leer van hoge-tenen loop(die het lopen op de hiel bijna als een misdaad beschouwde) en veel meer zag in een ontspannen landing min of meer op de hele (platte) voet.

Hiellanding is “ uit” voorvoet is “in”
Er zijn belangrijke stappen gemaakt. Een van de verdiensten van Pose en BK is dat deze techniek opvattingen aan het begin van de 21 e eeuw radicaal korte metten gemaakt hebben met de genoemde onhoudbare strek en hiel theorieen (al kun je op de trainingsvelden nog dagelijks atleten, trainers, toeschouwers treffen die zich in de luren laten leggen). Bovendien zijn er nog maar weinig moderne publicaties die een hiellanding propageren. Meestal wordt een middevoetslanding of een voorvoetslanding waarbij de hak snel contact maakt met de grond (pose en low impact) gepropagandeerd. Er zijn wel verschillen in nadruk op een bepaald aspect. Van romp en arm houding tot de positie van het hoofd. Ook wordt het trainen van de pasfrequentie steeds meer gezien als nuttig.

Low impact running als basis.
In alles wat er word onderzocht zit wel een positieve kant al is het maar om te ontdekken dat iets niet zo is. Zo heb ik de afgelopen jaren veel wetenschappelijke stukken gelezen en toegepast en ben gekomen tot een basis voor goed lopen.
Wat in deze tijd extra moeilijk is gezien het nivo van alle publicaties in vergelijking tot boeken uit het verleden. Ik ben beinvloed door B&K, Pose en Chi running en heb daar de goede en volgens mij beste dingen uitgehaald om te komen tot een techniek die iedereen kan leren en uitvoeren Het Low impact running moet worden gezien als een Natural running principe (lopen op de bloote voet). belangrijk zijn hierbij romp stabiliteit arm inzet paslengte kniehef en voorspanning in het lichaam maar ontspanning in het bovenlijf. Uit de praktijk van mijn loopschool blijkt dat vele baat hebben bij deze vorm van hardlopen. Niet alleen dat men harder maar vooral makkelijker en blessure vrij loopt.

Cursus.
Voor wie zich deze blessure arme techniek eigen wil maken zijn er vanaf 7 september clinics te volgen zowel voor gevorderde al starters. In 6 weken leer je de basis van het Low impact running. kijk voor meer informatie op www.lsdr.nl of stuur een mail naar info@lsdr.nl

Geplaatst in Nieuws.